Yönetmen: Spike Jonze
Oyuncular: Joaquin Phoenix, Scarlett Johansson (ses), Amy Adams
Tür: Bilimkurgu / Romantik Drama
Samantha Sadece Bir İşletim Sistemi miydi?
Her, yakın gelecekte geçen, Theodore Twombly'nin (Joaquin Phoenix) işletim sistemi Samantha'ya (Scarlett Johansson'un etkileyici ses performansı) aşık olmasını konu alıyor. Ancak bu, basit bir "teknolojiyle aşk" hikâyesi değil. Film, yalnızlığın, insan bağlarının ve aşkın doğasını sorgularken, izleyiciye şu soruyu soruyor: "Sevginin kaynağı önemli mi?"
Theodore, duygusal olarak kırık bir mektup yazarıdır. Samantha ise yapay zekânın insanı şaşırtan derinliği. Aralarındaki ilişki, başlangıçta komik ve tuhaf görünse de, giderek gerçek bir bağa dönüşür. Ancak filmin trajedisi şurada yatar: Samantha öğreniyor, büyüyor ve sonunda Theodore'un sınırlarını aşıyor.
Spike Jonze'nin Minimalist Vizyonu
Jonze, geleceği pastel tonlar, geniş şehir manzaraları ve yalın mekânlarla resmeder. Los Angeles, Çin'in futuristik şehirlerinden esinlenilmiş gibidir – ancak bu gelecek, soğuk değil, insani ve melankolik hissettirir.
Theodore'nun yalnız geçen metro yolculukları, gökdelenlerin arasındaki güneş batımı sahneleri ve samimi close-up'lar, karakterin iç dünyasını yansıtır. Hoyte van Hoytema'nın görüntü yönetimi, filme adeta bir resim gibi bakan izleyiciyi içine çeker.
Joaquin Phoenix'in Gözlerindeki Yalnızlık
Phoenix, Theodore rolünde incelikli ve savunmasız bir performans sergiler. Samantha'ya olan bağlılığı, önce bir kaçış gibi görünse de, zamanla gerçek bir aşkın evrimine dönüşür.
Scarlett Johansson ise sadece sesiyle unutulmaz bir karakter yaratır. Samantha'nın Theodore'la flörtleşmesi, kıskanması ve nihayetinde onu aşması, teknolojinin insan duygularını taklit etmesinden öte, onları gerçekten deneyimleyebileceğini düşündürür.
Soundtrack: Arcade Fire ve Karen O'nun Duygusal Dokunuşu
"The Moon Song" (Karen O), filmin en dokunaklı sahnelerinden birinde, Theodore ve Samantha'ın birlikte "söylediği" bir şarkıya dönüşür. Arcade Fire'in müzikleri ise filmin melankolik ruhunu taşır.
"Her" Bize Ne Anlatıyor?
- Aşkın sınırları: Bir insan, yapay zekâya gerçekten âşık olabilir mi?
- Yalnızlık çağı: Teknoloji, bağ kurmamıza yardım mı ediyor, yoksa bizi daha da izole mi ediyor?
- İnsan olmanın anlamı: Duygularımız bizi özel kılar mı, yoksa evrensel bir "deneyim" midir?
Film, mutlu sonla bitmez, ama bu bir kayıp değildir. Theodore, yaşadığı deneyimden büyümüş olarak çıkar. Son sahnede, arkadaşı Amy (Amy Adams) ile çatıda oturup güneşin batışını izlerken, izleyiciye şu mesajı verir: "Acı çekmek, yaşadığının kanıtıdır."
Puan: 10/10 – "Yalnızlığa ve aşka dair şiir gibi bir film."
